Het is een uitdaging om te bepalen of een behandeling met antistollingsmedicatie stopgezet of doorgegeven moet worden na de initiële behandeling voor veneuze trombo-embolie (VTE), omdat de risico’s op terugkerende VTE en bloedingen verschillen van patiënt tot patiënt. Het doel van de huidige studie was het ontwikkelen en valideren van modellen die het 5-jaarsrisico op terugkerende VTE en bloedingen kunnen voorspellen bij VTE-patiënten zonder kanker, na tenminste 3 maanden behandeling met antistollingsmiddelen. Met dusdanige modellen zou een risico-batenanalyse opgesteld kunnen worden voor langdurige behandeling met antistollingsmiddelen, voor elke individuele patiënt.
Er werden op basis van 14 beschikbare patiëntkarakteristieken verschillende modellen opgesteld voor het voorspellen van terugkerende VTE en klinisch relevante ernstige en niet-ernstige bloedingen. De gegevens waarop deze modellen zijn gebaseerd, zijn afkomstig uit de Bleeding Risk, Hokusai-VTE-, PREFER-VTE-, RE-MEDY- en RE-SONATE-studies. Gezamenlijk omvatten deze studies 15.141 deelnemers, 220 gevallen van terugkerende VTE en 189 bloedingen. De modellen werden extern gevalideerd met behulp van het Deense VTE-cohort en de EINSTEIN-CHOICE-, GARFIELD-VTE-, MEGA- en Tromsø-studies. Voor de validatie werden gegevens van 59.257 patiënten gebruikt, bij wie 2.283 gevallen van terugkerende VTE en 3.335 bloedingen plaatsvonden. De absolute behandelingseffecten werden geschat door de modellen te combineren met de hazardratio’s die gerapporteerd werden in de studies en in meta-analyses. Uit de externe validatie bleek dat de voorspelde risico’s overeenkwamen met de geziene risico’s over een periode van 5 jaar. In het Deense VTE-cohort varieerde het 5-jaarsrisico van 4-19% voor terugkerende VTE en 1-19% voor bloedingen.
Uit het huidige onderzoek is gebleken dat de VTE-PREDICT-risicoscore kan worden ingezet om het effect van langdurige behandeling met antistollingsmiddelen te schatten bij individuele patiënten met VTE. Daarmee ondersteunt de ontwikkeling van dit model de gezamenlijke besluitvorming van patiënt en arts.
Referentie
