In de laatste 20 jaar heeft er bij de behandeling van veneuze trombo-embolie (VTE) een verschuiving plaatsgevonden van vitamine K-antagonisten naar directwerkende orale anticoagulantia (DOAC), waaronder de trombineremmer dabigatran en de factor Xa-remmers apixaban, edoxaban en rivaroxaban. Hoewel behandeling met DOAC geassocieerd is met minder ernstige bloedingen dan een behandeling met een vitamine K-antagonist, kunnen er met DOAC nog steeds bloedingen plaatsvinden, met name bij ouderen en mensen met comorbiditeit.
Bij patiënten op DOAC met een ernstige bloeding of waarbij een operatie of interventie nodig is, is het belangrijk om de antistollingseffecten van deze medicatie om te keren. Dit kan bereikt worden met antidota zoals idarucizumab voor dabigatran, andexanet alfa voor apixaban, edoxaban en ribaroxaban of niet-specifieke middelen zoals protrombinecomplexconcentraten, geactiveerd protrombinecomplexconcentraat en recombinant geactiveerd factor VII.
In de review van Van Es et al. wordt onder andere besproken hoe en wanneer antidota ingezet kunnen worden om de effecten van DOAC-behandeling tegen te gaan. Daarnaast wordt ingegaan op de nieuwe antidota die in ontwikkeling zijn én op het strategische kader voor de omkeer van de factor XI-remmers die op dit moment onderzocht worden in fase III-studies.
Referentie
