Articles

HOVON 170 NHL-ANTICIPATE: voorkomen van anthracycline-geïnduceerde cardiotoxiciteit door dexrazoxaan bij patiënten behandeld met R-CHOP

NTVH - jaargang 21, nummer 4, juni 2024

dr. A. van Rhenen , drs. M. Linschoten

SAMENVATTING

Anthracycline-geïnduceerde cardiotoxiciteit (AICD) is een bekende bijwerking van anthracycline-bevattende chemotherapie. Patiënten die AICD ontwikkelen, hebben een verhoogd risico op hartfalen. Dexrazoxaan is een geregistreerd cardioprotectief geneesmiddel, maar het indicatiegebied is momenteel zeer beperkt. De HOVON 170 NHL-ANTICIPATE-studie is een nationaal gerandomiseerd fase III-onderzoek met als primair doel om de effectiviteit en veiligheid van dexrazoxaan te evalueren voor de primaire preventie van AICD bij DLBCL-patiënten die behandeling met R-CHOP21 ondergaan. In de studie worden in de 25 deelnemende ziekenhuizen (zie Tabel 1, pagina 104) 324 patiënten gerandomiseerd tussen geen cardioprotectieve medicatie (huidige standaardzorg) en intraveneuze toediening van dexrazoxaan voorafgaand aan elke doxorubicine-infusie. Het primaire eindpunt van de studie is de incidentie van AICD binnen 12 maanden na registratie, gedefinieerd als een absolute afname van de linkerventrikelejectiefractie van ≥10 procentpunten tot <50% op echocardiografie. Complete remissie op PET-CT aan het einde van de behandeling is een co-primair eindpunt. Het studiedossier van het onderzoek is in februari 2024 ingediend bij CTIS en per 14 mei 2024 goedgekeurd. Naar verwachting kunnen patiënten vanaf juni in de studie worden geïncludeerd.

(NED TIJDSCHR HEMATOL 2024;21:202–5)

Lees verder

Achtergrond, diagnostiek en behandeling van anthracycline-geïnduceerde cardiotoxiciteit

NTVH - 2020, nummer 6, september 2020

drs. J.A.M. Kamphuis , prof. dr. F.W. Asselbergs , drs. M. Linschoten , Dr. A.J. Teske , dr. A. van Rhenen

SAMENVATTING

Anthracyclines worden frequent gebruikt voor de behandeling van hematologische maligniteiten. Cardiotoxiciteit is een belangrijke bijwerking van deze chemotherapeutica en geeft bij het merendeel van de patiënten initieel geen klachten. Op termijn kan cardiotoxiciteit echter leiden tot klinisch hartfalen, hetgeen gepaard gaat met belangrijke morbiditeit en mortaliteit. De behandeling, bestaande uit hartfalenmedicatie, is het meest succesvol indien deze snel na het ontstaan van hartschade wordt geïnitieerd. Vroegtijdige herkenning van cardiotoxiciteit door middel van actieve monitoring van de hartfunctie lijkt zodoende waardevol voor het behoud van de cardiale functie.

(NED TIJDSCHR HEMATOL 2020;17:231-8)

Lees verder