dr. M. Nijland

Responsevaluatie bij posttransplantatielymfomen door middel van F-FDG-PET/CT en circulerend tumor-DNA (MRD-PTLD)

Samenvatting

Een ernstige complicatie van stamcel- en orgaantransplantaties is het posttransplantatielymfoom (PTLD). ¹⁸F-FDG-PET/CT is het belangrijkste instrument voor de stadiëring en responsevaluatie, maar heeft in het kader van PTLD een beperkte specificiteit en sensitiviteit. Het Nederlandse multicenter MRD-PTLDonderzoek (NTR 7402) heeft als doel de haalbaarheid van minimale restziekte (MRD)-detectie op basis van circulerende tumor-DNA (ct-DNA) bij PTLD-patiënten te onderzoeken.

(NED TIJDSCHR HEMATOL 2019;16:301–3)

Hovon 130 en Hovon 900: studies voor de behandeling van patiënten met diffuus grootcellig B-cellymfoom

In 2015 zijn door HOVON 2 studieprotocollen opgestart voor patiënten met diffuus grootcellig B-cellymfoom (DLBCL). Het HOVON 130-protocol is een behandelprotocol waarin patiënten met nieuw gediagnosticeerd DLBCL en een translocatie van het MYC-gen worden geïncludeerd en lenalidomide krijgen toegevoegd aan de standaardbehandeling met R-CHOP. Het HOVON 900-protocol is een landelijk registratieprotocol waarin alle nieuw gediagnosticeerde DLBCL-patiënten, ook degenen zonder MYC-translocatie, geregistreerd worden en toestemming geven voor het doen van toekomstig onderzoek.

(NED TIJDSCHR HEMATOL 2016;13:108-11)

Richtlijn voor diagnostiek en behandeling van chronische lymfatische leukemie/kleincellig lymfocytair lymfoom

Samenvatting

In dit artikel worden de meest recente ontwikkelingen bij de behandeling van chronische lymfatische leukemie besproken. De huidige HOVON (‘associated’) studies worden besproken. Tevens worden adviezen gegeven voor diagnostiek en aanvullend onderzoek, keuze van behandeling en indicatie voor kinaseremmers.

(NED TIJDSCHR HEMATOL 2015;12:205–16)

MURANO-studie: venetoclax voor patiënten met recidief of refractaire CLL

Samenvatting

Met de toevoeging van een anti-CD20-antistof aan chemotherapie is de overleving van patiënten met chronische lymfatische leukemie (CLL) verbeterd, maar zeker de subgroep van patiënten met een deletie 17p en/of een p53- mutatie heeft een sterk verminderde respons. De veelbelovende werking van ibrutinib en idelalisib voor patiënten met CLL heeft de behandeling met name voor de laatste groep sterk verbeterd, maar de langetermijnuitkomst is onzeker door bijwerkingen en mogelijk selectie van resistente klonen. Venetoclax (ook wel GDC-199 of ABT-199) is een selectieve orale Bcl-2-remmer, die in een fase 2-studie bij patiënten met een prognostisch ongunstige CLL een respons van 78% liet zien. De voornaamste bijwerking bij de eerste patiënten die met venetoclax werden behandeld, was een ernstig tumorlysissyndroom, wat na de aanpassing van de startdoseringen (verplichte oplopende titratie in de loop van weken), vrijwel niet meer voorkomt. De MURANO-studie vergelijkt rituximab-venetoclax met rituximab-bendamustine bij patiënten met een recidief of refractaire CLL (na 1–3 voorgaande behandelingen) en zal in 14 centra in Nederland worden uitgevoerd. Het primaire eindpunt is progressievrije overleving.

(NED TIJDSCHR HEMATOL 2015;12:100–3)