Leukemiepatiënten onder de 18 jaar hebben vaak een betere overleving dan jongvolwassen patiënten van tussen de 18 en 40 jaar oud. Voor acute myeloïde leukemie (AML) is dat ook het geval, en in de laatste jaren is het verschil in prognose zelfs gegroeid. Een nieuwe analyse door epidemioloog dr. Maya Schulpen (Prinses Maxima Centrum) van patiëntgegevens uit de periode tussen 1990 en 2015 wijst hierop. Zij presenteerde haar onderzoek in december op het internationale ASH congres, en inmiddels is haar werk ook gepubliceerd in het vakblad International Journal of Cancer.
Waarom jongvolwassenen met AML –ook wel aangeduid als AYA’s, van de Engelse term ‘Adolescents and Young Adults’- een slechtere uitkomst hebben dan kinderen is nog niet duidelijk. Mogelijke verklaringen kunnen liggen in verschillen in de ziektekenmerken, meer schadelijke bijwerkingen van de therapie, en latere diagnose en behandeling bij AYA’s.
Dr. Maya Schulpen bestudeerde overlevingscijfers van kinderen en AYA’s met AML op basis van gegevens uit de Nederlandse Kankerregistratie. In totaal analyseerde ze data van 675 kinderen en 1383 jongvolwassenen tot 40 jaar bij wie tussen 1990 en 2015 AML werd vastgesteld. In die 25 jaar zag Schulpen de prognose van AML-patiënten vooruit gang, maar bij kinderen beduidend meer dan bij de AYA’s. Ook nam de overleving onder kinderen meer tot dan onder jongvolwassenen.
Tussen 1990 en 2015 steeg de 5-jaarsoverleving voor patiënten tot 40 jaar van 40% naar 62%. Maar bij kinderen was de toename het grootst: tussen 1990 en 1999 was de 5-jaarsoverleving 49%, maar tussen 2010 en 2015 lag dat percentage op 74%. Voor patiënten tussen de 18 en 40 nam de overleving toe van 35% naar 55% in dezelfde periode. AYA’s hadden ook een hoger overlijdensrisico, ongeacht hun geslacht, behandeling en of ze wel of niet in een academisch ziekenhuis werden behandeld.
De onderzoekers willen nu ontrafelen waarom kinderen met AML betere prognoses hebben dan AYA’s. Mogelijke oorzaken kunnen liggen in moleculaire of genetische afwijkingen in de leukemiecellen. Maar ook een verschil in diagnostiek kan een rol spelen: leukemie wordt doorgaans eerder opgemerkt in kinderen, waardoor behandelingen ook eerder opgestart kunnen worden. Daarnaast zou de lagere deelname van AYA’s aan klinische studies een reden kunnen zijn, waardoor positieve ontwikkelingen in de behandeling van AML deze groep minder snel bereiken.
Referentie
Meer informatie
