NTVH - 2014, nummer 5, july 2014
drs. A.A. van Gemeren , dr. R.E. Brouwer
ABVD is de standaard polychemotherapiebehandeling bij patiënten met de ziekte van Hodgkin. De B in ABVD staat voor bleomycine en dit middel staat bekend om zijn longtoxiciteit. Hier presenteren we 2 oudere patiënten met de ziekte van Hodgkin met ernstige longschade na behandeling met ABVD. Ondanks dat er niet één voorspellende factor is aan te wijzen voor het optreden van bleomycine-geïnduceerde longtoxiciteit, lijkt hogere leeftijd die te worden. Recente literatuur adviseert zeer voorzichtig om te gaan met het behandelen van de oudere groep patiënten met ABVD. Andere chemotherapeutische schema’s worden besproken.
(NED TIJDSCHR HEMATOL 2014;11:222–7)
Lees verderNTVH - 2014, nummer 4, june 2014
dr. O. Visser
Enteropathie-geassocieerd T-cellymfoom (EATL) is een zeldzaam type T-cel-non-hodgkinlymfoom dat zijn oorsprong vindt in intra-epitheliale lymfocyten. Dit type Tcellymfoom heeft een sterke associatie met de ziekte coeliakie. Gebaseerd op klinische presentatie kan EATL worden opgedeeld in 2 subgroepen: primaire en secundaire EATL. Primaire EATL ontstaat bij patiënten zonder een bekende voorgeschiedenis met coeliakie. De diagnosen ‘EATL’ en ‘coeliakie’ worden in deze subgroep vaak gelijktijdig gesteld. Secundaire EATL ontstaat bij patiënten reeds bekend met de diagnose ‘coeliakie’ of ‘refractaire coeliakie’. Gezien het zeldzame karakter van EATL is er weinig bekend over de meest optimale behandeling. Therapie bestaat momenteel uit resectie van de tumormassa gevolgd door verschillende combinaties chemotherapie. Deze strategie heeft tot nu toe niet geleid tot verbetering van de prognose; de vijfjaarsoverleving van EATL varieert tussen 8–20%. Nieuwe behandelingsstrategieën, bestaande uit ‘debulking’ gevolgd door een meer intensief chemotherapeutisch schema, waarna eventueel consolidatie met autologe stamceltransplantatie, geven mogelijk een betere overleving en dit lijkt een veelbelovende nieuwe strategie.
(NED TIJDSCHR HEMATOL 2014;11:171–5)
Lees verderNTVH - 2014, nummer 3, april 2014
drs. M.M.C. Lambregts , dr. E.W.A.F. Marijt , dr. W.J. Molendijk , dr. M.J.F.M. Janssen , drs. G.J.P.M. Jonkers
Een 60-jarige vrouw met chronische lymfatische leukemie (CLL) presenteerde zich poliklinisch met ernstige pijnklachten van de bovenbenen en het bekken. Conventionele röntgenfoto’s en MRI toonden geen afwijkingen. Enkele maanden later werd zij opgenomen met multipele fracturen van femur en bekken. PET-CT toonde geen afwijkingen. Botbiopten van de fractuur toonden CLL-infiltratie, zonder tekenen van transformatie of een solide maligniteit. Botdensitometrie van de lumbale wervelkolom toonde ernstige osteoporose. Zij werd behandeld met rituximab, fludarabine, cyclofosfamide en pamidronaat. Hierop verdwenen de pijnklachten en verbeterde de botdensiteit na 3 maanden met 30%. Fracturen worden zelden gezien bij patiënten met CLL. Deze casus toont aan dat pathologische fracturen kunnen voorkomen bij CLL, ook in de afwezigheid van osteolytische afwijkingen bij beeldvorming. Bij deze patiënte was er een goede respons op behandeling van de onderliggende CLL.
(NED TIJDSCHR HEMATOL 2014;11:109–12)
Lees verderNTVH - 2014, nummer 2, march 2014
drs. B. Tomlow , R.A.M. Tavenier , dr. H.P.J. Visser
Het acute tumorlysissyndroom (TLS) is beschreven bij verschillende hematologische maligniteiten. Het komt met name voor bij maligniteiten met een hoge potentie voor acute celdood. Hiertoe behoren agressieve (nonhodgkin) lymfomen en acute leukemie. TLS kan worden geïnduceerd door het starten van cytotoxische therapie of de toediening van hoge dosis corticosteroïden. We rapporteren een casus van een 42-jarige man met chronische lymfatische leukemie (CLL) die zich presenteerde met een auto-immuuntrombocytopenie en anemie. Na het starten van hoge dosis corticosteroïden ontstond een acuut tumorlysissyndroom. Dit is slechts zelden beschreven bij patiënten met CLL, met name niet als gevolg van behandeling met alleen corticosteroïden. Artsen moeten zich ervan bewust zijn dat deze behandeling een potentieel levensbedreigende complicatie kan veroorzaken.
(NED TIJDSCHR HEMATOL 2014;11:73-8)
Lees verderNTVH - 2014, nummer 1, january 2014
dr. S.M. Smits , dr. A. Leyte , dr. O.C. Leeksma , dr. A.A.M.W. van Kempen , dr. I-A. Haagen
Rituximab is een anti-CD20-antistof die depletie van perifeer circulerende B-lymfocyten kan veroorzaken. Rituximab wordt breed ingezet voor de behandeling van CD20-positieve lymfatische maligniteiten en verscheidene auto-immuunziekten, waaronder immuungemedieerde trombocytopenie (ITP). Gedurende de zwangerschap kan rituximab de placenta passeren en de ontwikkeling van foetale en neonatale B-lymfocyten onderdrukken, waardoor er een toegenomen gevoeligheid voor infecties kan ontstaan bij de pasgeborene. In deze casus wordt het effect van maternale blootstelling aan rituximab op de neonatale ontwikkeling van B-lymfocyten besproken.
(NED TIJDSCHR HEMATOL 2014;11:22–8)
Lees verderNTVH - 2013, nummer 8, december 2013
dr. C.A.M. Stege , prof. dr. D. de Jong , prof. dr. A.A. van de Loosdrecht
Het folliculair dendritisch celsarcoom (FDCS) is een zeldzaam neoplasma. Het herkennen van deze maligniteit is een uitdaging door de lage incidentie en aspecifieke klinische presentatie. Met nieuwe diagnostische instrumenten kan echter steeds nauwkeuriger onderscheid worden gemaakt tussen het FDCS en andere (hematologische) maligniteiten. Er wordt een casus beschreven van een 58-jarige man die zich presenteerde met een zwelling in de hals, waarbij uiteindelijk de diagnose ‘FDCS’ kon worden gesteld.
(NED TIJDSCHR HEMATOL 2013;10:313–8)
Lees verderNTVH - 2013, nummer 7, october 2013
drs. A.H. Dijkstra-Bloemendal , dr. B.W. Schot
De indicaties voor tyrosinekinaseremmers (TKR’s) worden steeds verder uitgebreid. Over de combinatie van TKR’s en chemotherapie is echter weinig bekend. In dit artikel wordt een casus beschreven van een 46-jarige vrouw die zowel een mammacarcinoom als een CML bleek te hebben. Zij werd behandeld met dasatinib, trastuzumab en chemotherapie, ondanks aanvankelijke bezorgdheid over onverwachte bijwerkingen of verminderde effectiviteit. Er blijken in de literatuur aanwijzingen te zijn voor een gunstige uitkomst van deze combinatiebehandeling. Deze casus laat zien dat de combinatiebehandeling effectief is en goed wordt verdragen. Wel dient rekening te worden gehouden met de cardiotoxiciteit van deze middelen.
(NED TIJDSCHR HEMATOL 2013;10:274–7)
Lees verder
