Special

PERIFERE NEUROPATHIE BIJ PATIËNTEN MET MULTIPEL MYELOOM

In de afgelopen tien jaar hebben nieuwe behandelopties, zoals proteasoomremmers en immuunmodulerende middelen, de respons en algehele overleving van patiënten met multipel myeloom (MM) sterk verbeterd. Deze medicijnen maken momenteel deel uit van standaard behandelregimes voor zowel nieuw gediagnosticeerde als recidief/refractaire MM-patiënten, maar zijn niet vrij van bijwerkingen. Behandelingsgerelateerde perifere neuropathie (PN), gedefinieerd als beschadiging, ontsteking of degeneratie van de perifere zenuwen, is een belangrijke complicatie bij MM-patiënten, die kan leiden tot het reduceren of staken van de therapie met een nadelige impact op de werkzaamheid en respons van de behandeling en op de kwaliteit van leven van de patiënt.^1–4

NIERINSUFFICIËNTIE BIJ PATIËNTEN MET MULTIPEL MYELOOM

Nierinsufficiëntie is een van de meest voorkomende complicaties bij multipel myeloom (MM). Het komt voor bij circa 50% van de patiënten en ongeveer 5% van de patiënten heeft zelfs hemodialyse nodig.^1,2 In de tijd dat er alleen conventionele chemotherapie was voor MM-patiënten, werd nierinsufficiëntie geassocieerd met een mediane overleving van slechts 2 jaar.³ Met de komst van nieuwe middelen is de overleving van patiënten met nierinsufficiëntie aanzienlijk verbeterd, maar ernstige nierinsufficiëntie gaat nog steeds gepaard met een verhoogd risico op vroegtijdig overlijden.^4–6

HET EVOLUERENDE VELD VAN FOLLICULAIR LYMFOOM

CAR-T-CELTHERAPIE BIJ LYMFOMEN: WORK IN PROGRESS

CAR-T-celtherapie is inmiddels voor enkele hemato-oncologische indicaties goedgekeurd als reguliere therapie. De ontwikkelingen staan echter niet stil: er vindt onderzoek plaats naar optimale patiëntselectie, naar het gebruik van CAR-T-celtherapie eerder in het ziektebeloop, naar technische verbeteringen van de CAR-T-cellen en naar het combineren ervan met andere vormen van therapie. Dit artikel schetst een overzicht van de stand van zaken.

RECIDIEF/REFRACTAIR DLBCL: ALS AUTOLOGE STAMCELTRANSPLANTATIE GEEN OPTIE IS

Voor patiënten met recidief of refractair diffuus grootcellig B-cellymfoom die recidiveren na eerstelijnsbehandeling met R-CHOP is autologe stamceltransplantatie een goede tweedelijnsbehandeloptie, maar wat als patiënten hier niet voor in aanmerking komen of als de behandeling niet aanslaat? In dit artikel worden de behandelopties voor deze patiënten besproken.

NIEUWE ONTWIKKELINGEN BIJ DE DIAGNOSTIEK VAN HET MYELODYSPLASTISCH SYNDROOM

Het myelodysplastisch syndroom is een vrij zeldzame hematologische maligniteit met een uiteenlopend ziektebeeld en variabele prognose. Waar de diagnose van oudsher met name berust op de aanwezigheid van hematologische, morfologische en cytologische kenmerken, spelen ook moleculaire profielen een steeds grotere rol. Bovendien hebben deze profielen vaak prognostische en soms predictieve waarde en kunnen ze onder andere worden gebruikt voor het monitoren van ziekteprogressie.

BÈTA-THALASSEMIE EN SIKKELCELZIEKTE: VAN EEN STIL BEHANDELLANDSCHAP NAAR EEN VELD VOLOP IN BEWEGING

Op het gebied van de meest voorkomende hemoglobinopathieën bèta-thalassemie en sikkelcelziekte was er tot voor kort weinig beweging. De afgelopen jaren zijn er echter nieuwe behandelopties toegevoegd aan het lang stil gelegen behandellandschap. Bovendien wordt er volop onderzoek gedaan naar nieuwe toekomstige behandelmogelijkheden. Tijd voor een update, toegelicht door prof. dr. Bart Biemond, hoogleraar Inwendige Geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam.