De CAR-T-celtherapie lisocabtagene maraleucel (liso-cel), op de markt gebracht onder de merknaam Breyanzi® door farmaceut Bristol Myers Squibb (BMS), is door de Amerikaanse geneesmiddelenautoriteit FDA goedgekeurd als behandeling voor patiënten met recidief of refractair grootcellig B-cel lymfoom (R/R LBCL) na eerstelijnsbehandeling met chemo-immuuntherapie of na twee of meer eerdere lijnen systemische therapie.1,2
De goedkeuring volgt op gunstige resultaten van de fase III TRANSFORM-studie, waarbij een enkele infusie van liso-cel tot significant betere uitkomsten leidde dan de reeds 30 jaar bestaande standaardzorg met chemo-immuuntherapie.3 De mediane eventvrije overleving was 10,1 maanden met de CAR-T-celtherapie ten opzichte van 2,3 maanden met standaardzorg, waarbij het bijwerkingenprofiel van liso-cel goed beheersbaar bleek te zijn. Ook de fase II PILOT-studie droeg bij aan de goedkeuring door de FDA.4 Dit is de eerste en tot dusver enige door een farmaceut gesponsorde studie rond een CAR-T-celtherapie bij patiënten met R/R LBCL die niet voor stamceltransplantatie in aanmerking komen.
Liso-cel is een CAR-T-celbehandeling die zich richt op CD19. De FDA keurt het middel goed voor de behandeling van volwassen LBCL-patiënten, waaronder patiënten met diffuus grootcellig B-cel lymfoom (DLBCL), inclusief DLBCL voortkomend uit indolent lymfoom. Tevens kan liso-cel ingezet worden bij hooggradig B-cel lymfoom, primair mediastinaal grootcellig B-cellymfoom en folliculair lymfoom van graad 3B. Het gaat daarbij om patiënten die binnen 12 maanden na een eerstelijnsbehandeling met chemo-immuuntherapie refractair zijn of een recidief ontwikkelen of waarbij dit later gebeurd waar waarbij de patiënt niet in aanmerking komt voor een hematopoëtische stamceltransplantatie wegens leeftijd en/of comorbiditeiten. Daarnaast kunnen ook R/R LBCL-patiënten na twee of meer systemische therapielijnen worden behandeld met liso-cel. Uitgezonderd van deze behandeling zijn patiënten met een primair centraal zenuwstelsel lymfoom.
De huidige standaardbehandeling voor R/R LBCL is een intensieve behandeling met chemo-immuuntherapie, gevolgd door een hoge dosis chemotherapie en een hematopoëtische stamceltransplantatie bij patiënten die een respons op de chemo-immuuntherapie vertoonden. Circa de helft van alle patiënten komt echter niet voor stamceltransplantatie in aanmerking wegens leeftijd en/of comorbiditeiten. Geschat wordt dat slechts 25% van de geschikte kandidaten voor een stamceltransplantatie daadwerkelijk een langdurig klinisch behandelvoordeel ondervind. Voor de patiënten die niet voor stamceltransplantatie in aanmerking komen zijn er vrijwel geen behandelopties. De prognose voor deze patiënten is slecht: de overleving is doorgaans niet meer dan 3 of 4 maanden.
Liso-cel was in Noord-Amerika al goedgekeurd door de FDA als behandeling voor volwassen patiënten met R/R LBCL die twee eerdere behandellijnen hadden ondergaan. In de EU heeft de EMA liso-cel goedgekeurd voor dezelfde indicatie.
In de TRANSFORM- en PILOT-studie liet liso-cel een goed beheersbaar bijwerkingenprofiel zien. Gevallen van het cytokinereleasesyndroom (CRS) en neurologische bijwerkingen waren doorgaans laaggradig en doorgaans snel verholpen met standaard behandelprotocollen zonder dat daar profylactisch steroïden bij toegediend hoefden te worden. CRS van enige graad werd bij 45% van de patiënten gemeld, en CRS van graad 3 of hoger deed zich voor bij 1,3% van de patiënten. Neurologische bijwerkingen van enige graad werden gerapporteerd bij 27% van de patiënten, en bij 7% van de patiënten waren die graad 3 of hoger. De mediane duur tot optreden van CRS was 4 dagen, en de mediane duur van CRS was eveneens 4 dagen. De mediane duur tot neurologische toxiciteit was 6 dagen.
Referenties
