Eenmalige behandeling met exagamglogene autotemcel zorgt ervoor dat vrijwel alle patiënten met ernstige sikkelcelziekte gevrijwaard blijven van een vaso-occlusieve crisis. Het veiligheidsprofiel van exagamglogene autotemcel komt overeen met dat van myeloablatieve conditionering met busulfan en een autologe stamceltransplantatie. Dit concluderen Haydar Frangoul (Sarah Cannon Research Institute, Nashville, VS) en collega-onderzoekers op basis van de resultaten van de CLIMB SCD-121-studie.
Exagamglogene autotemcel is een zogenoemde gen-‘editing’-therapie waarbij CD34-positieve hematopoëtische stam- en voorlopercellen ex vivo worden bewerkt met behulp van de CRISPR/Cas9-technologie. Al in februari 2024 werd exagamglogene autotemcel door het EMA goedgekeurd voor de behandeling van patiënten met ernstige sikkelcelziekte, maar de resultaten van de registratiestudie – CLIMB SCD-121 –werden recentelijk pas gepubliceerd in The New England Journal of Medicine.
CLIMB SCD-121 is een lopende ‘open-label’-fase III-studie zonder controlegroep, waarin de werkzaamheid en veiligheid van exagamglogene autotemcel worden onderzocht bij patiënten van 12-35 jaar met sikkelcelziekte die ten minste 2 ernstige vaso-occlusieve crises hadden doorgemaakt in de afgelopen 2 jaar. Behandeling met exagamglogene autotemcel werd voorafgegaan door myeloablatieve conditionering met busulfan. De primaire uitkomstmaat was het aantal patiënten dat geen ernstige vaso-occlusieve crises doormaakte gedurende minimaal 12 opeenvolgende maanden. De belangrijkste secundaire uitkomstmaat was het aantal patiënten dat niet in het ziekenhuis werd opgenomen vanwege een ernstige vaso-occlusieve crisis gedurende minimaal 12 opeenvolgende maanden.
In totaal ondergingen 44 patiënten de behandeling met exagamglogene autotemcel, die mediaan 19,3 maanden (uitersten: 0,8-48,1) werden gevolgd. Bij 29 (97%) van de 30 patiënten met voldoende follow-up traden geen ernstige vaso-occlusieve crises op gedurende minimaal 12 opeenvolgende maanden. Geen van de 30 patiënten moest in het ziekenhuis worden opgenomen vanwege een ernstige vaso-occlusieve crisis. Bij 42 patiënten (95%) traden één of meer ongewenste voorvallen van graad 3 of 4 op, waarvan stomatitis (55%), febriele neutropenie (48%) en een verlaagd trombocytenaantal (41%) het vaakst voorkwamen. Geen van de patiënten kreeg kanker. Eén patiënt overleed aan de gevolgen van COVID-19 en respiratoir falen, maar dit overlijden was niet gerelateerd aan de behandeling met exagamglogene autotemcel.
De langetermijneffecten van exagamglogene autotemcel na 13 jaar follow-up worden nader onderzocht in de CLIMB-131 studie.
Referentie
