AML, ‘NOT OTHERWISE SPECIFIED’ (NOS), ZONDER UITRIJPING. Hoewel van steeds meer subtypen van acute leukemie de genetische afwijking bekend wordt, bekend is dat er een voorgeschiedenis met dysplasie was of de patiënt eerder is behandeld met alkylerende middelen of topo-isomerase-II-remmers blijft er toch een groep van patiënten over zonder een duidelijke AML-geassocieerde factor. Op deze groep aandoeningen is een klassieke morfologische indeling gebaseerd op de oude FAB-classificatie van toepassing. De leukemie wordt dan geclassificeerd als AML, ‘not otherwise specified’, kortweg AML NOS, gevolgd door het morfologische aspect. Het percentage blasten, de morfologische aard van de blasten en het al dan niet aanwezig zijn van uitrijping of een mengvorm van myeloïde en monocytaire cellen bepaalt dan de indeling. Op de foto een voorbeeld van een AML NOS, zonder uitrijping, ooit AML M1 genoemd. Bij deze vorm van leukemie wordt ten minste 90% blasten gezien zonder duidelijke uitrijping. Deze blasten zijn cytochemisch of flowcytometrisch wel van myeloïde oorsprong, getuige de MPO en/of Sudan Black (peroxidase)-positiviteit. Hiermee onderscheidt het zich van AML NOS, met minimale differentiatie die eveneens voornamelijk uit blasten bestaat, echter zonder MPO of Sudan Black-positiviteit.
De Amerikaanse medicijnenautoriteit FDA heeft haar goedkeuring gegeven aan olutasidenib als behandeling voor patienten met refractair of recidief acute myeloïde leukemie (R/R AML). Specifiek gaat het om patiënten met een IDH1-mutatie. Olutasidenib wordt op de markt gebracht door Rigel Pharmaceuticals onder de naam Rezlidhia. Om de IDH1-mutatie vast te stellen is een speciale test nodig, de Abbott RealTime IDH1 Assay, die eveneens door de FDA is goedgekeurd.
Olutasidenib is een middel dat zich bindt aan gemuteerd IDH1 en zodoende het 2-hydroxyglutaraatgehalte verlaagt en de normale cellulaire differentiatie van myeloïde cellen herstelt. De effectiviteit en het bijwerkingenprofiel van olutasidenib werden vastgesteld in de 2102-HEM-101-studie.
In die studie werden 147 patiënten met R/R AML met een IDH1-mutatie tweemaal daags behandeld met oraal 150 mg olutasidenib, tot ziekteprogressie, onacceptabele toxiciteit of totdat ze een hematopoïetische stamceltransplantatie ondergingen. Eindpunten van de studie waren: aantal en duur van complete remissie inclusief complete remissies met gedeeltelijk hematologisch herstel, en de mate waarin patiënten onafhankelijk van regelmatig terugkerende bloedtransfusies werden.
Het bleek dat 35% (95% BI, 27-43) van de patiënten complete remissie (32%) of complete remissie met gedeeltelijk hematologisch herstel (2,7%) bereikten. De mediane duur tot het bereiken van complete remissie of complete remissie met gedeeltelijk hematologisch herstel was 1,9 maanden (0,9 tot 5,6 maanden) en de mediane duur van de complete remissie was 25.9 maanden (95% BI, 13,5-niet bereikt).
Ernstige bijwerkingen deden zich voor bij meer dan 20% van de patiënten, en omvatten onder meer misselijkheid, oververmoeidheid, artralgie, constipatie, leukocytose, kortademigheid, koorts, huiduitslag, mucosititsm diarree en transaminitis. Daarnaast bevat de verpakking een waarschuwing voor het mogelijk optreden van differentiatiesyndroom.
Referenties
Naar boven
