Kinderkanker komt steeds vaker voor in de Verenigde Staten. Tussen 2003 en 2019 nam de incidente elk jaar met een half procent toe, blijkt uit een studie van de Centers for Disease Control (CDC, de evenknie van ons RIVM) die onlangs gepubliceerd is in het Journal of the National Cancer Institute.
Onderzoekers verzamelden uit de USCS database, die ruim 99% van de Amerikaanse bevolking dekt, gegevens om de leeftijdsgecorrigeerde incidentiecijfers en trends te beoordelen bij kinderen en adolescenten tot 19 jaar bij wie in die periode kanker werd gediagnosticeerd.
De resultaten toonden een algemene incidentie van kanker van 178,3 per 1 miljoen, met 248.749 gevallen gemeld tijdens de periode. Tot de kankers met de hoogste incidentie behoorden leukemie (46,6), neoplasma’s van het centrale zenuwstelsel (30,8) en lymfoom (27,3). Onder de patiënten zagen de onderzoekers de hoogste percentages bij mannen, kinderen tot 4 jaar, niet-Latijns-Amerikaanse blanke kinderen en adolescenten, en degenen die woonden in het noordoosten, de bovenste 25% van de provincies naar economische status, en grootstedelijke provincies met minstens 1 miljoen inwoners.
De onderzoekers keken naar pediatrische leeftijden van nul tot 19 jaar. Ze bestudeerden de periode van 2003 tot 2019 en keken naar een paar maatstaven: aantallen, dat is het aantal gevallen; percentage, dat is het aantal gevallen per 1 miljoen mensen; en trends, die beoordelen of kanker afneemt, toeneemt of gelijk blijft. Daarbij werd rekening gehouden met een paar verschillende variabelen, zoals geslacht, leeftijd, ras en etniciteit, geografisch gebied en kankertype.
De onderzoekers stellen dat kinderkanker nog steeds een zeldzaam fenomeen is, maar er zijn wel significante toenames in een aantal soorten, zoals leukemie, lymfoom, levertumoren, bottumoren en schildklierkanker Opvallend genoeg zagen zij wel een daling in melanoom, een kankersoort die bij volwassenen juist sterk in de lift zit. Hersentumoren vertoonden een interessant patroon: de percentages stegen tot 2017 en daalden daarna.
David A. Siegel, MD, MPH, een kinderhematoloog/oncoloog en commandant in het Commissioned Corps van de Amerikaanse Gezondheidsdienst leidde het onderzoek. “Er zijn veel verschillende redenen waarom trends in de incidentie van kanker kunnen toe- of afnemen”, zegt hij. “Eén factor is de verandering in codering. Dat is de manier waarop kankers worden gerapporteerd in deze registers en dat maakt een verschil. De afgelopen decennia is er bijvoorbeeld steeds meer gebruik gemaakt van elektronische pathologierapportage. Hierdoor wordt de informatie van de patholoog gemakkelijker naar de kankerregisters gestuurd. Er kunnen ook veranderingen zijn in diagnostische patronen, bijvoorbeeld hoe vaak artsen MRI’s gebruiken om kanker vast te stellen. Dat kan allemaal van invloed zijn op sommige trends.”
Hij vervolgt: “Risicofactoren kunnen ook veranderen. Voor melanoom bijvoorbeeld is het waarschijnlijk dat sommige van de volksgezondheidsinterventies om blootstelling aan UV-straling te verminderen hebben bijgedragen aan de daling van de percentages. Aan de andere kant hebben we in verschillende onderzoeken een toename gezien van hepatoblastoom, een vorm van leverkanker. Het kan zijn dat sommige risicofactoren voor deze vorm van kanker zijn veranderd en hebben bijgedragen aan de toename.”
Daarnaast wijst Siegel erop dat de overlevingskansen voor kinderkanker toenemen en de sterftecijfers afnemen. “Dat maakt het dus waarschijnlijk dat we meer kankeroverlevers zullen hebben, wat belangrijk is omdat kankeroverlevers langdurige zorg nodig hebben. Dat is belangrijk voor artsen om in gedachten te houden als ze nadenken over deze vragen in de toekomst. Deze gegevens geven een context voor het ontwerpen van klinische studies die behandelresultaten zullen verbeteren en die de verbetering van de overleving in de komende jaren zullen voortzetten.”
Referentie
David A Siegel, MD, MPH and others, Counts, incidence rates, and trends of pediatric cancer in the United States, 2003-2019, JNCI: Journal of the National Cancer Institute, 2023;, djad115, https://doi.org/10.1093/jnci/djad115
